Dünyanın En Tehlikeli Nükleer Deneyi: Bilim İnsanlarının Hayatına Mal Olan ‘Şeytan Çekirdeği’

Manhattan Projesi ve ‘Şeytan Çekirdeği’nin Ortaya Çıkışı

İkinci Dünya Savaşı döneminde ABD’nin atom bombası geliştirme programı Manhattan Projesi kapsamında kullanılan plütonyum çekirdeği, bilim tarihinin en tehlikeli deneylerinden birine dönüştü. Bu ölümcül deney aracı, süperkritik nükleer zincirleme reaksiyonları incelemek için tasarlanmıştı.

İlk Trajik Kaza: Harry Daghlian’ın Hikayesi

Ağustos 1945’te, bilim insanı Harry Daghlian laboratuvarda tek başına çalışırken kritik bir hata yaptı. Plütonyum çekirdeğinin reaktivitesini ölçmek için kullandığı tungsten karbür tuğlalardan birini yanlışlıkla çekirdeğin üzerine düşürdü. Bu kaza sonucunda çekirdek süperkritik hale geldi ve ölümcül seviyede radyasyon yaydı. Daghlian, maruz kaldığı aşırı radyasyon nedeniyle bir ay içinde hayatını kaybetti.

İkinci Ölümcül Deney: Louis Slotin Vakası

Mayıs 1946’da gerçekleşen ikinci trajedi, fizikçi Louis Slotin’in güvenlik protokollerini ihlal etmesiyle yaşandı. Slotin, plütonyum çekirdeğini iki berilyum kubbe ile çevreleyen bir deney yaparken, kubbeleri birbirine fazla yaklaştırdı. Bu hata, süperkritik bir zincirleme reaksiyona neden oldu ve çekirdek ani bir parlamayla ölümcül radyasyon yaydı. Slotin, dokuz gün sonra radyasyon zehirlenmesinden hayatını kaybetti.

‘Şeytan Çekirdeği’ Adının Kökeni ve Sonrası

Bu iki ölümcül kazanın ardından, bilim camiası bu plütonyum çekirdeğine ‘Şeytan Çekirdeği’ (Demon Core) adını verdi. 1950 yılında çekirdek eritilerek ABD’nin nükleer cephaneliğindeki diğer bombalara dönüştürüldü ve bilim insanları, manuel deneyler yerine daha güvenli yöntemler geliştirmeye başladı.

Güvenlik Protokollerinin Önemi

Bu trajik olaylar, bilimsel araştırmalarda güvenlik protokollerinin hayati önemini gözler önüne serdi. Günümüzde ‘Şeytan Çekirdeği’, nükleer fizik tarihinde güvenlik ihlallerinin yol açabileceği felaketlerin sembolü olarak anılmaya devam ediyor.